Het schrijven van een kort verhaal is een hele kunst. Dat blijkt maar weer na het lezen van deze bundel, een kennismaking met 23 auteurs die allemaal al eerder gepubliceerd hebben. Enthousiast schrijven de meesten er op los en lijken te vergeten dat kritische aandacht voor stijl, interpunctie en correct taalgebruik toch een eerste vereiste is. Een beetje redacteur had goed werk kunnen leveren en op zijn minst de spelfouten eruit kunnen halen. Woede die een eigen leven gaat lijden, beslissingen die gemaakt worden in plaats van genomen en wat te denken van een zin als 'Toch ontnam dit alles me niet van mijn ongedurigheid'. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, zoals 'Soms is de waarheid te gruwelijk' van Ronald van Assen die à la Roald Dahl het verhaal van Hans en Grietje in een modern jasje steekt. Ook Marc Kerkhofs steekt er in 'Forever' bovenuit. Hij schrijft met rappe pen, maakt goede dialogen en zorgt voor een kleine twist op de laatste pagina. Maar de meeste verhalen blijven bij vingeroefeningen, sketches, soms gelukt, maar vaker niet echt boeiend of ronduit ondermaats.