De ik-figuur in deze autobiografische roman probeert van haar moeder een beeld te krijgen van haar verleden. Maar deze geeft niet thuis. Uit kleine aanwijzingen en het gruis van herinneringen weet de vertelster toch haar familiekroniek te reconstrueren; er duiken beelden op van het hoedenatelier van de Duitse grootmoeder, een scheldende papegaai, een oom die op een emmer werd geboren, een aan breien verslaafde moeder en een tante die in Duitsland een schoenenimperium opzette. Elk hoofdstuk is geschreven vanuit een bepaalde activiteit van een van de familieleden, die het mozaïek van de familiegeschiedenis aanvult. Trefzeker tekent Meijsing (1947) hoe deze familie zich door de cesuren van de twintigste eeuw, zoals Wereldoorlog I, de Weimarrepubliek, Wereldoorlog II en het Wirtschafswunder wist heen te slaan. Meijsing verwerkt op welhaast achteloze wijze in dit verhaal haar formidabele kennis van de cultuurgeschiedenis van Europa, waardoor deze familiekroniek ook tot een kleine kroniek van de 20e eeuw uitgroeit. Een mooi en lezenswaardig verhaal. Kleine druk.