Andermans ellende wordt pas echt onbehaaglijk als ze te dichtbij komt. Onverdraaglijk zelfs voor iemand als Trotski.
Wat hij onder ogen zag, was zijn ware spiegelbeeld. De wereld stond in brand, maar hij, wereldverbeteraar in woorden, stond erbij en hij keek ernaar geen vinger stak hij uit naar de eindeloze stoet verstotenen die voorbijtrok. Gekweld door dit inzicht besluit Trotski de samenleving van hemzelf te ontdoen.
Als 'out of the blue' een makreel uit de lucht valt, krijgt zijn verlossing gestalte. Een bootvluchteling uit Cabinda drijft hem tot de ultieme onbaatzuchtige daad.