De dertiende druk van deze belangrijke roman is een jubileumeditie; 20 jaar oud is het boek. Het is een monument in de literatuur, dit boek over gemis en hartstocht, overgave en verliefdheid, met plooien als hoofdstukken en (na een overgang vol noodlot; met die hele lange zin) zeven sessies met gerechtelijke ondervragingen. Bijna dertien was Rachel Stottermaus (anagram van Charlotte Mutsaers) toen de bliksem insloeg en zij hopeloos verliefd werd op haar leraar Nederlands. Dertig jaar later krijgt dat een vervolg. Daarbij gaat het bepaald niet om een rechtlijnig vertelde liefdesgeschiedenis. Integendeel. Het is een roman vol speelsheid, vertelplezier, dwarsverbindingen, associaties en intertekstualiteit. De tekst spat alle kanten uit. De roman heeft zich in veel (vooral ook academische) aandacht mogen verheugen. Het boek is regelmatig ingelijfd bij het postmodernisme, maar daar dingt het deskundige nieuwe nawoord van Jeroen Dera toch wel iets aan af.