In de Griekse filosofie won het ontwikkelen van goede redeneringen om een standpunt te onderbouwen gaandeweg aan belang. Zo ontstond er een argumentatieleer over al dan niet acceptabele redeneerstrategieën en weerleggingen. Aristoteles (384-322 v.Chr.) was de eerste die een systematische theorie uitwerkte over drogredenen en hoe deze te ontmaskeren in sofistische en polemische discussies. Aristoteles bespreekt minutieus allerhande soorten drogredenen en redeneerfouten. In inleidende hoofdstukken situeren de auteurs (van de Rijksuniversiteit Groningen) Aristoteles' werk in zijn historische context en geven er een overzichtelijke samenvatting van. Na de eigenlijke tekst (85 pagina's) volgt een uitgebreid geheel van bijlagen en appendices. Dit knap uitgegeven academisch boek is het elfde deel van een sinds 1998 groots opgezet, deskundig geannoteerd vertaalproject van Aristoteles' oeuvre. Wegens de specialistische en technische strekking is het minder geschikt voor een breed publiek.