Lichaamswater is een bundel waarin de uitersten worden opgezocht: uitbundige woordwoekeringen en een precieuze woordkeus uit vele registers; strenge en toch asymmetrische vormen; vloeiende muzikale structuren en een stokkend ritme, dissonanten; open en gesloten; een druppel teer of een hele zee; uitbundige lyriek wisselt af met verontrustende anekdotes; hoge ernst gaat gepaard aan bijtende zelfspot. Hans Groenewegen vindt er opnieuw zijn zintuigen voor uit: tastzin, smaak, reuk, gehoor, het oog. Daarvoor gebruikt hij ons zesde zintuig: de poëzie.