Hoewel Christus, het computervirus dat de wereld onherkenbaar zou veranderen, in alle toonaarden zwijgt, blijft Lillian in het diepste geheim doorwerken aan Christus II, dat de volgende fase van de omwenteling moet inluiden – de fase van de liefde. ‘Wat is liefde anders dan het liefdevolle woord? De begrijpende blik kan iedereen erbij fantaseren als het liefdevolle woord eenmaal is gevallen.’

Op haar zolderkamer wacht Lillian geduldig tot het verkruimelen van de wereld gaat beginnen. Maar er is nog een virus, dat zich in Lillian zelf, de menselijke broedmachine, heeft genesteld. Het noodlot zit in haar buik en zij moet het een wending geven.

Over Het bestand:

‘Grunberg grijpt je vanaf de eerste bladzijde bij je nekvel en dwingt je bijna om verder te lezen.’ – Gazet van Antwerpen
‘Grunbergs personages spugen op het leven, op de mensen, ze walgen ervan.’ – Het Parool
‘Het bestand heeft een onbehaaglijke werking, als het sluipende gif van een slangenbeet [...] Grunbergs stijl – vol genadeloze aforismen – heeft aan doeltreffendheid niets ingeboet en thematisch is hij zijn concurrenten weer een paar stappen voor.’ – De Morgen