Anne is getrouwd met Stefan, die graag kinderen wil, maar Anne is bang dat ze niet van een kind kan houden omdat ze zelf geadopteerd is. Als ze onverwacht toch zwanger is, heeft ze moeite met het accepteren daarvan. Ze overweegt een abortus, maar is uiteindelijk toch blij met het kind. Als er dan van alles mis blijkt te zijn met het meisje, geeft Anne zichzelf daar de schuld van omdat ze het kind eerst niet wilde. Een gesprek met een hulpverlener helpt haar om zichzelf en haar biologische moeder te vergeven. Ook wordt de band met haar adoptieouders sterker. Het realistische verhaal wordt verteld door Anne in de eerste persoon en afgewisseld met stukken uit haar dagboek, waardoor flashbacks ontstaan, die vooral in het begin niet altijd op hun plaats zijn. Vlot geschreven in eenvoudige taal en korte zinnen is het boek in één ruk uit te lezen: herkenbaar en voorstelbaar. Jammer van de spelfouten en constant verkeerd geplaatste interpunctie. De auteur is verpleegkundige in de verloskunde: medische handelingen worden in begrijpelijke taal uitgelegd. Gebaseerd op ware gebeurtenissen. Deze roman met zeer herkenbare gebeurtenissen kan een steun zijn voor vrouwen in vergelijkbare situaties.