1940, Engeland. Ada (11, ik-figuur) is eindelijk aan haar klompvoet geopereerd en kan weer lopen. Dat roept veel emoties bij haar op. Vooral over haar overleden moeder, die haar liefdeloos heeft behandeld. Inmiddels zijn Ada en haar broertje Jaimie geëvacueerd naar het Engelse platteland vanwege oorlogsgevaar in Londen. Susan, bij wie ze ondergebracht zijn, begrijpt veel en weet dat Ada zich over alles uit het verleden moet heen zetten. De emotionele ontwikkeling van Ada wordt prachtig beschreven. Tegelijkertijd lezen we hoe het Engeland verging in de Tweede Wereldoorlog, hoe Susan, Ada en Jaimie op het landgoed komen wonen van lady Thornton en hoe ook de adellijke families zich aanpassen en lijden onder verliezen. In dit verhaal lijken arm en rijk dichter bij elkaar te komen en vallen alle hindernissen tussen de standen weg. Moed, doorzettingsvermogen, verdriet, liefde en vriendschap bepalen dit verhaal, dat op een ontroerende manier eindigt. Het is een vervolg op het eerdere deel 'De oorlog die mijn leven redde'*, waarin we lezen hoe het Ada en haar broertje verging, toen ze nog bij hun moeder woonden. Aanbevolen vanaf ca. 9 jaar. *2016-25-3206 (2017/16).