Aan de hand van oude foto's beschrijft de auteur de culturele, sociale en politieke ontwikkelingen binnen de Franse maatschappij over een periode van zestig jaar, en wel vanaf het einde van de Tweede Wereldoorlog tot het eerste decennium van dit millennium. Hoewel het duidelijk een op het eigen leven en de persoonlijke belevenissen van de auteur gebaseerde kroniek is, schrijft ze overwegend in de derde persoon. Dit om aan te geven dat haar herinneringen, hoe persoonlijk ook, in feite onderdeel vormen van het Franse collectieve geheugen. Er komt een scala van - met name - Franse bekendheden en gebeurtenissen voorbij. Daarnaast komen de presidentschappen van De Gaulle en Mitterrand, de ontwikkeling van de positie van de vrouw, de studentenopstand van 1968 en de jaren zeventig toen Ernaux zelf een jonge vrouw was ruim aan bod. Zeker voor de wat oudere lezer weet Annie Ernaux (1940) de tijdsspanne beeldend op te roepen, maar de vele opsommingen halen soms de vaart uit het verhaal. Onderscheiden met diverse Franse literaire prijzen.