Dichtbundel van een productieve schrijver en vertaler (1962), die samen met zijn collega Robbert-Jan Henkes het literair tijdschrift Platforum oprichtte en de liedjes van The Beatles en van Bob Dylan vertaalde. De 36 gedichten in deze bundel hebben een vrije vorm en gaan over onderwerpen die belezenheid vergen. De kunstroof uit het Westfries Museum komt voorbij en er zijn verwijzingen naar Dostojevski's roman 'Misdaad en straf' en naar de mythologie. Zo zijn daar de tweelingbroers Slaap en Dood en een sirene met haar dwingende lokroep. Deze diepere laag is verheugend, ook al is het verband soms niet duidelijk. Verder spelen dromen in de bundel een voorname rol. De typografie is apart, door de lukraak vetgedrukte woorden. Aanwijzingen voor een voordrachtskunstenaar? Dit zijn namelijk geen gedichten om in stilte te lezen. Je zou willen dat een geestdriftige performer als wijlen Johnny de Selfkicker ze declameerde. De bundel is boeiend voor wie althans bereid is om de gedichten zelf hardop voor te dragen om zich zo niet de hallucinerende uitwerking ervan te laten ontgaan.