Een arts schrijft een brief aan zijn rechter, die hem tot een lange straf veroordeelde, omdat hij een moord heeft gepleegd. Hij tracht de rechter ervan te overtuigen dat deze moord echter een liefdesdaad is geweest. De vrouw waarvan hij hield was een hoer, en werd door hem "bekeerd". Er gebeurden echter iedere keer dingen en er ontstonden situaties die hen herinnerden aan haar vroeger leven. Deze fouten sloeg hij uit haar; hij bande haar "boze ik" uit. De laatste keer sloeg hij echter niet, maar wurgde haar, omdat zijn vrouw en hij samen wilden, dat de "boze ik" voorgoed zou verdwijnen, waarna de "goede ik" in vrede zou kunnen leven. Een goede Simenon, veel sfeer en goede karaktertekeningen; ook geloofwaardig. In 1972 was dit de eerste vertaalde roman van Simenon; hij verschijnt nu in een vlotte nieuwe vertaling. Vrij kleine druk.
Nieuwe vertaling.