Parker mist Alaska, de hond die weg moest omdat haar broertje allergisch voor honden is. Op een van haar eerste schooldagen op de middelbare school ziet ze Alaska: haar hond is nu de hulphond van klasgenoot Sven, die epilepsie heeft. Ze mag Sven niet, maar wil Alaska graag zien. Dan maar 's nachts, met een bivakmuts op. Intussen speurt Parker naar de overvallers die de winkel van haar ouders zijn binnengevallen. Woltz vertelt het verhaal in ik-perspectief en wisselt daarbij tussen Sven en Parker. Beetje bij beetje wordt duidelijk waarom Parker en Sven ieder op hun eigen manier bang zijn voor een overval. Gaandeweg worden ze vrienden. Knap vervlecht Woltz innerlijke spanningen in een verhaal dat de lezers meesleept door de gebeurtenissen. Alles klopt. En dat in een taal waar vuur in zit. Deze Gouden Griffelwinnares van 2016 (voor 'Gips'*) weet echte karakters neer te zetten, die je als lezer raken. Lezen dus, en uitkijken naar de volgende Woltz. Vanaf ca. 11 jaar. Zilveren Griffel 2017. *2014-47-2695 (2015/22).